وقتی چوب بیسبال، استعاره‌ای برای بازاریابی شد
همه‌چیز از یک شب ساده در آخر مارس ۲۰۲۵ شروع شد. داشتم غذا سفارش می‌دادم و مثل هر پدر فوتبالی-دوست‌دار بیسبال، بازی یانکیز رو با پسرم نگاه می‌کردم.
اما یه چیز تو این بازی عجیب بود: بازیکن‌ها یکی‌یکی داشتن توپ رو به آسمون می‌فرستادن. هوم‌ران پشت هوم‌ران.
و بعد… گوگل از همین بازی استفاده کرد تا تو Google I/O نشون بده AI چقدر “هوشمندانه” می‌تونه تحلیل کنه.
اما واقعیت، به این سادگی‌ها نبود.
داستان از کجا شروع شد؟ یک رکورد ورزشی یا طراحی یک نمایش هوش مصنوعی؟
در تاریخ ۲۹ مارس ۲۰۲۵، تیم نیویورک یانکیز موفق شد ۹ هوم‌ران در یک بازی بزند—رکوردی تاریخی در تاریخ این باشگاه.
علت؟
استفاده از چوب‌های ترپیدو (Torpedo Bats)؛ چوب‌هایی با طراحی خاص که وزن‌شون در ناحیه‌ای متمرکز شده بود که بازیکن معمولاً با توپ تماس برقرار می‌کنه. این یعنی تماس، قوی‌تر و احتمالاً مرگبارتر برای پرتاب‌کننده.
اینجا دقیقاً جاییه که گوگل وارد صحنه شد…
صحنه‌سازی گوگل: “AI چقدر پیچیده فکر می‌کنه!”
راجان پاتل، معاون بخش جستجوی گوگل، روی سن رفت و گفت عاشق بیسباله.
بعد یک درخواست مطرح کرد:
«نرخ ضربه و OBP بازیکنان مشهوری که از چوب ترپیدو استفاده می‌کنن، در این فصل و فصل قبل نشون بده.»
در ظاهر، یک سؤال چندلایه، تخصصی، آماری، و نیازمند تحلیل زمان‌مند.
در باطن؟ فقط ترکیب سه منبع بسیار ساده و در دسترس:
✔ خدمات سئو وردپرس جواد یاسمی به صورت 0 تا 100 با طراحی سایت رایگان + محتوا + پشتیبانی + ادمین و … ارائه می شود.
- فهرست بازیکنان استفاده‌کننده از چوب‌های ترپیدو (قابل مشاهده در Featured Snippet)
- تعریف بازیکنان «مشهور» (موجود در Knowledge Graph گوگل)
- آمار آماری بازیکنان (قابل دسترسی از طریق نتایج گوگل، یا حتی پنل دانش)
بازیِ ادراکی: وقتی پیچیدگی فقط یک فریب هوشمندانه است
در دنیای بیسبال، استفاده از چوب‌های ترپیدو حتی موضوع یک «نیمه‌رسوایی» شد. بعضی فکر می‌کردن این تقلبه. رسانه‌ها پر شدن از اسم بازیکن‌ها، تحلیل‌ها، مقاله‌ها.
گوگل همه‌شو داشت.
با این حال، در Google I/O، با ترکیب این اطلاعات عمومی، پرسشی ظاهراً پیچیده ساخت. نتیجه؟ تشویق حضار، تیتر رسانه‌ها، و تکرار تبلیغاتی: “نگاه کنین AI گوگل چقدر قویه!”
پیام مهم برای بازاریاب‌ها: واقعیت را بفروش، نه توهم را
به‌عنوان کسی که سال‌هاست در استراتژی محتوای AI محور فعالم، چیزی که من از این داستان می‌گیرم ساده‌ست:
«دروغِ هوشمندانه، فقط تا وقتی کار می‌کنه که مخاطب ناآگاهه.»
اگر بازاریاب هستی و داری سعی می‌کنی محصول AI یا SaaS خودت رو بفروشی، یادت نره:
- پیچیدگی، جای خالی کارایی رو پر نمی‌کنه.
- مخاطب ایرانی (و جهانی) داره باهوش‌تر می‌شه.
- وقتی برای بار اول فریب خورد، بار دوم با نگاه شک‌برانگیز برمی‌گرده.
تجربه‌ای از زندگی: همسر من و مواجهه با واقعیت AI
همسر من، پرستاره.
چند وقت پیش به یک سمینار رفت درباره آینده AI در پزشکی.
برگشت و گفت: «جواد، همه‌چی که می‌گن نیست… خیلیاش فقط بَزک‌کردنه.»
و حالا هزار بار بیشتر به هر چیزی که «AI-powered» روش باشه شک می‌کنه.
سؤال اینجاست: اگه مخاطب تو هم به این نقطه برسه چی؟ اگه بفهمه داری بیش‌ازحد اغراق می‌کنی چی؟
پایان حرفه‌ای: هنر بازاریابی AI در عصر آگاهی
از نظر من، قشنگ‌ترین بخش ماجرای Google I/O، گرافی بود که گوگل از داده‌ها ساخت—ترکیب آمار و گرافیک و Insight.
اونجا واقعاً هوش مصنوعی مفید بود.
همون‌جا گوگل می‌تونست بدرخشه، بی‌نیاز از «تلهٔ اغراق».
اگه دنبال الگویی برای فروش AI هستی، از برندها کپی نکن. مخصوصاً وقتی می‌دونی بخشیش فقط نمایش تبلیغاتیه.
مسیر بهتر:
✔ سئو در مشهد توسط معتبرترین و بهترین شرکت سئو، یاسئومی برای کسب و کارها ارائه می شود.
- داستان واقعی محصولت رو بگو.
- از تجربه واقعی کاربرت استفاده کن.
- نشون بده چطور کار می‌کنه، نه اینکه فقط «ادعا کنی» کار می‌کنه.
نتیجه‌گیری جواد یاسمی برای تیم‌های مارکتینگ ایرانی
در بازار هوش مصنوعی، آن‌کس برند خواهد شد که ترکیب کند:
صداقت + تجربه + سادگی + روایت انسانی
این مقاله نه درباره بیسبال بود، نه فقط گوگل.
درباره ماست—ما که در تلاشیم در عصر AI، با اعتماد بسازیم، نه با اغراق.
