زبان بدن شما، از طرز ایستادنتان گرفته تا حرکات دستتان، چیزهای زیادی درباره شما می‌گوید. ریچارد نیومن، مدیر شرکت بریتانیایی «گفتگوی بدنی»، که متخصص مهارت‌های ارتباطی برای کسب‌وکار است، شیوه‌ی بهبود برداشت دیگران از شما و همچنین چگونگی خواندن زبان بدن دیگران را توضیح می‌دهد.
در عصر دیجیتال، دیدارهای حضوری کمتر اتفاق می‌افتد. می‌توانیم با همکاران، مخاطبان و حتی مشتریان از طریق ایمیل، تلفن و برنامه‌های ابری بدون نیاز به ملاقات حضوری، به‌طور نزدیک همکاری کنیم.
اما ریچارد می‌گوید زبان بدن در تجارت از همیشه مهم‌تر است؛ زیرا کمتر با افراد ملاقات می‌کنیم و دیدارهای رو در رو می‌توانند بسیار حیاتی باشند.
ریچارد می‌گوید: «اغلب نیازی نیست که با کسی رو در رو ملاقات کنید. بنابراین وقتی این اتفاق می‌افتد، واقعا اهمیت دارد. شما برای کسب اطلاعات ملاقات نمی‌کنید (این کار را می‌توانید از طریق ایمیل انجام دهید)؛ شما برای تغییر احساس فرد نسبت به آن اطلاعات با استفاده از لحن صدا و زبان بدن ملاقات می‌کنید.»
اما برداشتی که از ما می‌شود، معمولا ناخودآگاه است. ریچارد می‌گوید: «بیشتر مردم از تاثیری که می‌گذارند، تا حد زیادی بی‌خبرند.»
درباره زبان بدن هم سوءتفاهم‌های زیادی وجود دارد. ریچارد می‌گوید: «مردم می‌گویند دست‌ها را روی هم نگذارید، دست‌ها را در جیب نگذارید یا پاها را روی هم نیندازید. اما این‌ها کارهایی هستند که آگاهانه انجام می‌دهید. سیگنال‌های واقعا مهم، آن‌هایی هستند که ناخودآگاه انجام می‌دهید.»
پس چرا باید به‌طور فعال روی زبان بدن خود تمرکز کنیم؟ ریچارد می‌گوید: «مسئله این نیست که وانمود کنید کسی هستید که نیستید، بلکه داشتن نسخه‌ای حرفه‌ای از خودتان است. هرکسی سبک متفاوتی دارد. آموزش زبان بدن به شما کمک می‌کند تا تکنیک‌ها را با رفتار اصیل خودتان هماهنگ کنید. از همه مهم‌تر، نشان دادن صمیمیت و دسترسی‌پذیری است.»
پس چه چیزهایی درباره زبان بدن می‌توانید بیاموزید تا تاثیر شخصی خود را بهبود ببخشید؟ شش درس کلیدی ریچارد در این زمینه:
وضعیت ایستاده
اغلب وقتی افراد برای صحبت کردن می‌ایستند، متوجه تاب خوردن خود نیستند. این مانند گهواره‌ای است که کودک را به خواب می‌برد. اما تاب خوردن شما روی مخاطبان مانند پاندولی اثر می‌گذارد که می‌تواند گیرا باشد و مخاطبان از آنچه می‌گویید غافل شوند.
مردها معمولا صاف می‌ایستند، در حالی که زنان اغلب به نوبت روی یک سمت لگن خود تکیه می‌دهند. این حالت نامتعادل، شما را آسیب‌پذیر نشان می‌دهد؛ در واقع، انگار تسلیم هستید. ایستادن صاف و مستقیم به شما وقار بیشتری می‌بخشد.
حرکات دست
در مذاکرات دشوار، تشخیص زمان پافشاری و زمان کنار آمدن سخت است. به دست‌های طرف مقابل دقت کنید. اگر کف دست‌های او رو به پایین باشد، نشان‌دهنده‌ی موضع بسته و مسلط است و دیگر کوتاه نمی‌آید، پس دست از پافشاری بردارید. اما اگر کف دست‌هایش رو به بالا باشد، حتی اگر می‌گوید این بهترین پیشنهادش است، می‌توانید همچنان مذاکره کنید.
اگر می‌خواهید روحیه همکاری را تقویت کنید و به نتیجه برد-برد برسید، خودتان از اشاره کف دست‌های رو به بالا استفاده کنید. البته، کف دست‌های رو به پایین همیشه اشاره منفی نیست. مثلاً اگر با کارمند یا تأمین‌کننده‌ای صحبت می‌کنید و او هنگام گفتن اینکه می‌تواند مهلت مقرر را رعایت کند، از این اشاره استفاده می‌کند، نشان‌دهنده عزم او برای تحویل به موقع است.
تماس چشمی
تماس چشمی، قانونی سه ثانیه‌ای دارد. اگر بیش از سه ثانیه به چشمان کسی نگاه کنید، وارد وضعیتی می‌شوید که «بوسیدن یا کشتن» نامیده می‌شود. تماس چشمی طولانی‌تر یکی از دو معنی را می‌دهد: یا به آن شخص جذب شده‌اید یا می‌خواهید به او حمله کنید.
الگوهای تماس چشمی بین گوینده و شنونده متفاوت است. هنگام گوش دادن، باید حدود ۸۰ درصد از زمان به گوینده نگاه کنید تا توجه خود را نشان دهید. گوینده باید حدود ۵۰ درصد از زمان به طرف مقابل نگاه کند. هنگامی که تماس چشمی برقرار نمی‌کنید، بهتر است به بالا و اطراف نگاه کنید نه به پایین، چون نگاه کردن به پایین نشان‌دهنده‌ی درون‌گرایی است. نگاه کردن به اطراف همچنین به شما فرصت می‌دهد تا به آنچه می‌خواهید بگویید فکر کنید.
لمس صورت
این تصور غلطی است که لمس کردن صورت به معنای دروغگویی باشد. لمس صورت می‌تواند نشانه دروغ باشد، اما به‌طور کلی نشان‌دهنده اضطراب و فعالیت ذهنی بیشتر است. مثلاً در ارائه فروش، ممکن است نشان دهد مشتری شما احساس ناراحتی و عدم اطمینان دارد و شاید نگران چیزی باشد. بنابراین اگر متوجه شدید که مشتری صورتش را لمس می‌کند، بهتر است از او بپرسید که آیا سؤالی یا نگرانی‌ای دارد یا نه.
سرعت صحبت کردن
وقتی به جلسه‌ای می‌روید، به احساسی که می‌خواهید در دیگران ایجاد کنید فکر کنید. مواردی مانند طرز ایستادن، لحن صدا و حتی سرعت صحبت کردن می‌توانند برای انگیزه دادن به افراد استفاده شوند. سرعت متوسط صحبت کردن ۱۴۰ کلمه در دقیقه است – صحبت کردن با سرعت ۲۴۰ کلمه در دقیقه می‌تواند برای شنوندگان مثل یک قهوه‌ی اسپرسوی کلامی باشد. صحبت کردن آهسته می‌تواند نشان‌دهنده‌ی اهمیت مطلب باشد اما می‌تواند باعث شود شنونده احساس کسالت کند.
زبان بدن در شبکه‌سازی
در شبکه‌سازی، تمرکز بر فرد مقابل در عین حال اجازه دادن به دیگران برای ورود به مکالمه اهمیت دارد. برای تشویق به پرسش، از حرکات دست با کف دست رو به بالا استفاده کنید و مستقیماً روبروی کسی نایستید، چون ممکن است باعث ایجاد ترس شود. با ایستادن کمی به پهلو، دیگران می‌توانند به شما ملحق شوند و در زمان مناسب، راحت‌تر می‌توانید از جمع جدا شوید.
